Het derde kwartaaltijdschrift van 2024 verschijnt binnenkort. Hierin interessante artikelen waaronder;

Door: Arthur van der Leij

Den Hoet en de Steene Camer

Graag neem ik de lezer mee naar de Vleutense Baan bij het laatste stoplicht voor Leidsche Rijn Centrum. Rechtsachter u is het hoofdgebouw van de Brandweer Utrecht te zien. U staat op een talud, waardoor u een stukje gras omringd door water kunt zien. Velen hebben gemeend het beeld van een eiland met grachtje te kunnen ontwaren. De meer historisch geïnteresseerde kijker denkt daarbij aan het restant van een ridderhofstad uit de middeleeuwen. De Historische Vereniging heeft hiernaar in 1992 archeologisch onderzoek gedaan onder leiding van Dr. D.W. Gravendeel zonder dat men hierover tot een conclusie kon komen. Enkele historische aspecten van Den Hoet kunnen van belang zijn.

Door: Jan Wingelaar

De aanleg van de nutsvoorzieningen (4) Vuilwaterafvoer

Betrouwbaar drinkwater was geregeld. Een even groot probleem voor de gezondheid was het afvalwater. In steden liepen goten door de straten waarop de (onze) viezigheid werd geloosd. Deze slokops, open riolen, stonden rechtstreeks in contact met de buitenlucht en waren op afstand te ruiken en vormden een bron van gezondheidsrisico’s en ergernis. Ziektes als diarree, dysenterie, difterie, cholera, hepatitis, pest en worminfecties konden zich eenvoudig verspreiden. Beerputten en septic tanks, die in dorpen en buitengebieden werden gebruikt, moesten met enige regelmaat worden leeggehaald. Bij goed werkende septic tanks was de frequentie aanzienlijk lager. Het afval werd gestort op vloeivelden of in sloten in de buitengebieden, het vocht zakte de bodem in of werd bij het bemalen van de poldersloten afgevoerd, de zware delen zonken en verrotten.

Door: Veronique Voorn-Verkleij

De voormalige gemeente Oudenrijn in oude foto’s en verhalen  (9) Familie Van Veen aan de Heijcopperkade

Op een herfstige ochtend in juli heb ik afgesproken met de heren David Versloot en David van Veen die in de Broederschapshuisjes komen vertellen over de Heijcopperkade. Dat deze neven allebei David heten is niet verwonderlijk. “Als je bij ons vroeger in de familie Daaf riep, dan keken er vijf op,” aldus Daaf Versloot. Allemaal vernoemd naar opa David van Veen, stamhouder van de familie Van Veen aan de Heijcopperkade.

Tijdschriften zijn verkrijgbaar in de Broederschapshuisjes, Dorpsstraat 1 te Vleuten tijdens openingstijden van ons documentatiecentrum/museum.

Het derde kwartaaltijdschrift van 2024 verschijnt binnenkort. Hierin interessante artikelen waaronder;

Door: Arthur van der Leij

Den Hoet en de Steene Camer

Graag neem ik de lezer mee naar de Vleutense Baan bij het laatste stoplicht voor Leidsche Rijn Centrum. Rechtsachter u is het hoofdgebouw van de Brandweer Utrecht te zien. U staat op een talud, waardoor u een stukje gras omringd door water kunt zien. Velen hebben gemeend het beeld van een eiland met grachtje te kunnen ontwaren. De meer historisch geïnteresseerde kijker denkt daarbij aan het restant van een ridderhofstad uit de middeleeuwen. De Historische Vereniging heeft hiernaar in 1992 archeologisch onderzoek gedaan onder leiding van Dr. D.W. Gravendeel zonder dat men hierover tot een conclusie kon komen. Enkele historische aspecten van Den Hoet kunnen van belang zijn.

Door: Jan Wingelaar

De aanleg van de nutsvoorzieningen (4) Vuilwaterafvoer

Betrouwbaar drinkwater was geregeld. Een even groot probleem voor de gezondheid was het afvalwater. In steden liepen goten door de straten waarop de (onze) viezigheid werd geloosd. Deze slokops, open riolen, stonden rechtstreeks in contact met de buitenlucht en waren op afstand te ruiken en vormden een bron van gezondheidsrisico’s en ergernis. Ziektes als diarree, dysenterie, difterie, cholera, hepatitis, pest en worminfecties konden zich eenvoudig verspreiden. Beerputten en septic tanks, die in dorpen en buitengebieden werden gebruikt, moesten met enige regelmaat worden leeggehaald. Bij goed werkende septic tanks was de frequentie aanzienlijk lager. Het afval werd gestort op vloeivelden of in sloten in de buitengebieden, het vocht zakte de bodem in of werd bij het bemalen van de poldersloten afgevoerd, de zware delen zonken en verrotten.

Door: Veronique Voorn-Verkleij

De voormalige gemeente Oudenrijn in oude foto’s en verhalen  (9) Familie Van Veen aan de Heijcopperkade

Op een herfstige ochtend in juli heb ik afgesproken met de heren David Versloot en David van Veen die in de Broederschapshuisjes komen vertellen over de Heijcopperkade. Dat deze neven allebei David heten is niet verwonderlijk. “Als je bij ons vroeger in de familie Daaf riep, dan keken er vijf op,” aldus Daaf Versloot. Allemaal vernoemd naar opa David van Veen, stamhouder van de familie Van Veen aan de Heijcopperkade.

Tijdschriften zijn verkrijgbaar in de Broederschapshuisjes, Dorpsstraat 1 te Vleuten tijdens openingstijden van ons documentatiecentrum/museum.